Mark wordt op 20 september 1987 geboren met Spina Bifida, in de volksmond bekend als een open ruggetje. ‘Gelukkig heb ik tot mijn dertiende geen rolstoel nodig gehad’, vertelt hij ons. ‘Ik heb zelfs enkele jaren gevoetbald. Ik speelde geen wedstrijden, maar trainde twee keer in de week mee bij de F-pupillen. Voetbal is mijn grote passie en ik ben blij dat ik mijn favoriete sport nog zo lang heb kunnen beoefenen.’ Als hij een jaar of dertien is, groeit hij snel en wordt het lopen fysiek steeds zwaarder. ‘Ik werd te groot en te zwaar, mijn heupen konden dat gewicht niet dragen. Helaas werd ik toen afhankelijker van een rolstoel.’ Tot groep zeven zat hij in zijn geboortedorp op de lagere school, daarna vervolgde hij zijn schooltijd op Lyndensteyn, in Beetsterzwaag. ‘Ik heb daar een geweldige tijd gehad, en kon daar in mijn eigen tempo de basisschool en middelbare school doorlopen. Na mijn schooltijd heb ik een tijdje thuis gewoond, tot ik aan het werk kon bij Empathec in Sneek.’ Mark had het naar de zin bij Empathec, maar kon daar helaas niet blijven.’ ‘Toen ik een jaar of vijftien was, ging ik steeds slechter zien, maar dat had ik eerst niet eens in de gaten. Toen ik bijna een ongeluk kreeg omdat ik een auto niet had gezien, zijn er onderzoeken gestart en bleek dat ik een cyste had die op mijn oogzenuw drukte. Die cyste heeft blijvende schade veroorzaakt en ik zie nu nog maar vijftien procent. Dat was te weinig om een vaste baan te krijgen bij Empathec.’
Vrijwilliger
In 2015 kwam Mark in Heerenveen wonen, vlak bij zijn geliefde Abe Lenstra stadion. ‘Ik woon zelfstandig, maar kan zorg krijgen als dat nodig is. Op de dagbesteding zag ik een filmpje over vrijwilligers bij Heerenveen. Dat wilde ik ook. Na een gesprek mocht ik eerst vier weken stagelopen. Dat ging goed en ik mocht blijven. Ik werk twee dagen per week bij Heerenveen en als dat nodig is drie. Mijn werkzaamheden bestaan uit het schoonmaken van de rolstoeltribunes, het leeghalen van de kastjes bij de ingangen, de medische ruimte schoonmaken en het oud papier ophalen binnen sportstad. Heerenveen heeft het mogelijk gemaakt dat ik deze werkzaamheden kan doen en daar ben ik ze dankbaar voor. Doordat ik slechtziend ben, kost alles me veel energie. Daardoor kan ik niet een volledige week werken, maar zo gaat het prima. We werken met een fijne groep van negen mensen en ik heb het erg naar de zin.’ Naast het werken bij Heerenveen, komt Mark bij alle thuiswedstrijden. ‘Ik kan me mijn eerste thuiswedstrijd nog goed herinneren. Ik was zes jaar en mijn buurmeisje vroeg of ik met hen mee wilde. Heerenveen won met 4-3 van FC Utrecht, dat vergeet ik nooit meer. Vanaf dat moment ging ik ieder jaar in de seizoensvoorbereiding met mijn opa naar de oefenwedstrijden in Langezwaag en bezocht ik steeds vaker de thuiswedstrijden en sinds 2014 heb ik een seizoenkaart. Het allermooiste van de wedstrijden vind ik de sfeer. Ik zit daarom ook vlak bij Nieuw Noord, bij vak 8. Hierdoor beleef ik de sfeer en kan ik meezingen. Maar het allerliefst zou ik natuurlijk een rolstoelplek in Nieuw Noord hebben, dat zou perfect zijn.’
Uitwedstrijden
Naast de thuiswedstrijden bezoekt hij de wedstrijden van de beloftes op Skoatterwald. ‘Als ik rond de middellijn langs het veld zit, kan ik de wedstrijd redelijk volgen, mits de shirts van de beide partijen niet teveel op elkaar lijken’, vertelt hij met een lach. ‘Ik vind het mooi om de ontwikkeling van die jongens te volgen, en als het kan, ben ik bij de thuiswedstrijden van de beloftes.’ Sinds tweeënhalf jaar bezoekt hij ook regelmatig de uitwedstrijden van het eerste elftal. ‘Toen twee vrienden van mij vlak na elkaar kwamen te overlijden werden mijn ogen geopend. Ik besefte dat ik de dingen moest doen die ik wilde doen en moest genieten. Het leven kan zomaar over zijn, dus je moet er uit halen wat erin zit. Ik ben gaan informeren bij Heerenveen of de mogelijkheid er was dat ik in het uitvak kon zitten bij uitwedstrijden. Ze brachten me in contact met de supporterscoördinator, André Gout. We hebben een gesprek gehad en hij is bij de voetbalclubs gaan informeren wat de mogelijkheden waren en gelukkig zijn er veel clubs waar ik heen kan. Ik heb het geluk dat ik wel een beetje kan lopen met krukken en een trap op kan komen. Hierdoor zijn veel uitvakken toegankelijk voor mij. Ik reis met de FeanFanbus naar de uitwedstrijden en word aan alle kanten geholpen, dat is geweldig. Niet alleen de mensen van FeanFan, ook de stewards en de supporters van Nieuw Noord zorgen dat ik de wedstrijd kan volgen en er nooit iemand voor mij gaat staan. Ik vind het heel bijzonder dat mensen dat voor mij doen. Het zou mooi zijn als er meer mensen met een beperking mee gaan naar uitwedstrijden. Je beperking zou eigenlijk niet in de weg mogen staan, want er kan veel meer dan je denkt.’
Teleurstelling
Toch ging het bij de eerste uitwedstrijd mis. ‘Mijn eerste uitwedstrijd was de play-off wedstrijd tegen Vitesse op 31 mei 2015. André Gout had alles geregeld en ik had toestemming om in het uitvak te zitten. Maar toen we aankwamen mocht ik niet naar binnen en moest ik naar de rolstoelplaatsen. Vitesse was bang dat ik in geval van nood niet snel genoeg het gastenvak kon verlaten. Ik was hevig teleurgesteld maar het was niet anders. Alles was goed geregeld en ik kon dit Heerenveen niet kwalijk nemen. Maar ik gaf de moed niet op, want ik had de smaak te pakken. Het reizen met z’n allen in de bus is al een mooie ‘warming up’ voor de wedstrijd en ook op de terugreis is het gezellig. Zo’n uitvak met een paar honderd supporters is toch anders dan in het Abe Lenstra stadion. Nu ga ik regelmatig mee naar de uitwedstrijden. Ik geef het door aan Sietze Rozenberg die de functie van supporterscoördinator over heeft genomen van André Gout en hij regelt het voor me. Ik ben de mensen van Heerenveen en ook de supporters dankbaar dat zij dit voor mij mogelijk maken.’
vv Delfstrahuizen
Toch is er naast sc Heerenveen nog een club waar Mark zijn hart aan heeft verpand. ‘Voor mij komt vv Delfstrahuizen, de voetbalclub uit mijn geboortedorp, op de eerste plaats. Daar is mijn liefde voor voetbal begonnen, daarna kwam Heerenveen. Van jongs af aan kom ik bij Delfstrahuizen en ik ben ieder weekend langs de lijn te vinden. Ik ben niet alleen bij de thuiswedstrijden van het eerste elftal aanwezig, ik ga ook mee naar de uitwedstrijden. Je kunt rustig stellen dat voetbal mijn leven is, en ik geniet er volop van.’
Ondanks de nodige tegenslagen is Mark positief ingesteld en geniet hij van zijn leven.’ Blijf niet hangen in het negatieve, daar heb je alleen maar last van, blijf positief denken. Ik kijk niet naar wat ik niet kan, maar naar wat ik wel kan. Vaak blijkt dat je veel meer kunt dan je in eerste instantie denkt.’
